Szkaplerzna, Różańcowa, Gromniczna, Zielna, to tylko niektóre z określeń Najświętszej Maryi Panny jakimi Ją nazywamy. Pobożność maryjna jest nieodłącznym elementem naszej narodowej tradycji i kultury, przejawiającym się we wszystkich jej aspektach. Chociaż Święta maryjne narodziły się na Wschodzie, weszły do liturgii całego Kościoła i nie sposób sobie wyobrazić bez nich naszego kalendarza. 1 listopada 1950 roku papież Pius XII ogłosił uroczyście dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.
Wydarzenie to było ukoronowaniem pewnej duchowej drogi Kościoła i wyrazem wiary ludu, którą można tak określić jako swoistą pobożną intuicję wierzących przekazywaną z pokolenia na pokolenie. Początkowo wspomnienie Maryi koncentrowało się wokół Jej grobu w Jerozolimie. Tradycja bizantyjska mówi, że kiedy na Soborze Chalcedońskim w 451 roku, cesarz Marcjan (450-457) prosił biskupa Jerozolimy o przewiezienie doczesnych szczątek Maryi Panny do Konstantynopola, ten miał mu wyjaśnić, że choć Maryja umarła w obecności Apostołów, jednak po otwarciu, na prośbę św. Tomasza, Jej grobu, nie znaleziono w nim ciała. Apostołowie wtedy zgodnie orzekli, że Maryja została wzięta do nieba cała, to jest z duszą i ciałem. Już za cesarza Maurycjusza (582-602) 15-go sierpnia obchodzono Święto Zaśnięcia Maryi, nazywane też wspomnieniem Jej śmierci. W Kościele Zachodnim pierwsze udokumentowane wzmianki o tym Świecie pochodzą z VII wieku. Początkowo nazywane ono było Świętem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. Kiedy Synod w Mainz, w 813 roku, rozszerzył jego obchody na całe imperium cesarza Karola Wielkiego, używano już jego obecnej nazwy. Obchody świąteczne łączono też z przypadającym na 22 sierpnia Świętem Maryi Królowej Nieba i Ziemi. Można powiedzieć, że na przestrzeni wieków dokonywała się swoista ewolucja rozumienia roli Maryi w Bożym planie zbawienia. Począwszy od Jej Niepokalanego poczęcia, przez Zwiastowanie, Narodzenie, Ofiarowanie, codzienne życie w Nazarecie, przez trwanie u stóp krzyża i oczekiwanie na Zmartwychwstanie, aż do chwały nieba, którą Bóg otacza Matkę Swojego Syna. Istotna jest też rola Maryi jako Pośredniczki i Orędowniczki u Syna. To przez Nią Syn Boży przychodzi na świat, Ona też najdoskonalej prowadzi nas do Swojego Syna. Na przestrzeni wieków Maryja w wielu krajach wybierała sobie miejsca, w których objawiała się jako Matka zatroskana o los Swoich dzieci i chroniąca je przed zasłużonym gniewem bożym. Francja, Portugalia, Meksyk, Japonia, Polska … Dla nas Święto to ma ponadto wymiar patriotyczny, jako rocznica Bitwy Warszawskiej, zwanej też Cudem nad Wisłą.
WNIEBOWZIĘCIE
Przecież nie mogłaś zniknąć
Tak cicho po kryjomu
Tylko gdy ktoś w drzwi stukał
Otworzyć nie było komu
Czy Anioł wskazał Ci drogę
Prowadził skrzydłem osłonił
Czy Syn Cię wziął za rękę
Mamo wracaj do domu
Czy ciszą Cię otuliła
Największa ze wszystkich Miłość
Gdy Jan przybiegł zdyszany
Po prostu już Ciebie nie było
Gościnnie MP